Blijven groeien, kan dat wel?

Heb jij ooit in de natuur al iets gezien dat eeuwig blijft groeien?

Ok, er zijn dingen die veel langer groeien dan andere, maar eeuwig… Dat niet.

En toch hebben we het rare idee dat onze economie en welvaart dat wel moeten doen.

Maar elk ding dat voor eeuwig probeert te groeien vernietigt zichzelf of hetgeen waarvan het afhankelijk is.

En dat is nu precies wat er aan het gebeuren is met ons huidige economische en maatschappelijke groeimodel.

Om te blijven groeien en meer geld en koopkracht te genereren putten we de natuur en onszelf uit.

Alles draait om het Bruto Nationaal Product (BNP) en de waarde die wij aan geld en aandelen zijn gaan koppelen.

We zijn zo gefocust op groei, dat ons welzijn steeds meer achteruit gaat en we niet meer willen zien dat onze planeet gewoon op raakt.

Diersoorten worden uitgeroeid, bossen worden gekapt, water wordt vervuild en wij krijgen steeds meer te maken met uitputting, angst en burn-out.

Wordt het niet eens tijd om hier wat meer over te reflecteren?

Om verandering in het systeem te brengen en om niet te wachten tot het zo ver komt, dat het zichzelf vernietigt met alles wat er rond bestaat?

Gelukkig zijn er al verschillende economen die ook tot die conclusie kwamen en die al heel wat studies verricht hebben omtrent nieuwe modellen die meer uitgaan van mens en natuur.

Zij kijken meer naar een Bruto Nationaal Geluk en het voortbestaan van onze aarde.

Zo kunnen we bijvoorbeeld meer werken aan een circulaire economie dan aan een lineaire en dus productieketens zo maken dat we niets meer creëren dat ontworpen is om weg te gooien, maar waarvan elk deeltje opnieuw kan gebruikt of gerecycleerd worden.

Ook kunnen we ons koopgedrag veranderen en gewoon minder kopen en onze focus verleggen op meer lokaal en duurzaam.

Om de aarde leefbaar te houden voor de natuur en zeker ook voor ons zullen we geleidelijk aan toch de shift moeten maken van groei naar stagnatie en uiteindelijk naar een volledig nieuw economisch model waarin er rekening gehouden wordt met eindigheid en welzijn.

Stof tot nadenken, niet?